Beskidzie graniczny! Beskidzie zielony!

Od Boga pomiędzy narody rzucony!

Coś źródła podzielił na morza, na dwoje,

O, powiedz mi, powiedz! czy jeszcze twe zdroje

Tak żywo jak dawniej i grają, i pienią?

Czy łąki się twoje jak dawniej zielenią?

Czy szumią twe lasy, jak dawniej, wesoło?

Czy trzmielą tak smukło twe świerki wokoło?

Czy sklepią się jeszcze twe buki jak wprzódy?

A jawor czy chyli się jeszcze do wody?

Beskidzie zielony! W trzy rzędy sadzony!

Beskidzie graniczny! Beskidzie kochany!

I chłodem jelenim, i mgłami owiany...

Gdzież czasy są owe, gdym konno tam hasał,

Gdym serce i oczy po tobie ja pasał?

To wąsik się ledwie na twarzy mi pisał

I świat mną jak świerkiem wyniosłym kołysał...

A dzisiaj spoglądam, Beskidzie, w twe strony

Żałośnie - jak jawor nad wodą schylony...

Autor Wincenty Pol